Het is nu ook mogelijk om hierbij een ander aspect te betrekken, namelijk het milieurendement van een sanering. Als je duizenden liters diesel, honderden kilowatturen elektriciteit en honderden kilo's actief kool moet verbruiken om de laatste grammen verontreiniging uit de bodem te halen, moet je toch de vraag gaan stellen wat het milieurendement van zo'n sanering is.
Hannover Milieu- en Veiligheidstechniek (HMVT) heeft hiervoor een handig model ontwikkeld dat alle saneringsinspanningen zoals ontgraven, water onttrekken, grondreiniging, elektra-verbruik en het verbruik van chemicaliën en actieve kool omrekent naar CO2 uitstoot (carbon footprint). Dit model vormt een handig hulpmiddel bij discussies over saneringsdoelstellingen, het maken van afwegingen tussen verschillende saneringsvarianten en bij beëindiging van saneringen waarbij restverontreinigingen in de bodem achterblijven.
Een beperkte demoversie van dit model is hier te downloaden. Meer informatie over dit model staat op CO2model.nl.
Hieronder is een voorbeeld opgenomen van de output van het model. Hiervoor is een sanering van een VOCl-verontreiniging doorgerekend. Per saneringsvariant wordt de CO2 uitstoot berekend. Middels een taartpuntgrafiek wordt aangegeven welk aandeel van de CO2 uitstoot wordt geleverd door elektra-verbruik, transport, grondreiniging en het verbruik van chemicaliën en actief kool. Verschillende saneringsvarianten kunnen met elkaar worden vergeleken. In dit voorbeeld worden een conventionele sanering, een diepe ontgraving aangevuld met een biologische sanering en een beperkte ontgraving aangevuld met een biologische sanering met elkaar vergeleken. Uit de vergelijkingen blijkt dat de in situ sanering goed scoort ten opzichte van traditionele ontgravingsaneringen wat betreft CO2 uitstoot.
.jpg)
